លោកដាវីឌ អេ ឌីស៊ីលវ៉ា (David A. deSilva) បានបកស្រាយអំពីមូលហេតុដែលនាំអោយពួកគ្រីស្ទាននៅក្នុងសម័យគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបានរងការប្រមាថ និងការអាម៉ាស់ជាសាធារណៈយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ពួកគ្រីស្ទានបានជ្រើសរើសរបៀបរស់នៅមួយខុសពីផ្លូវនៃជីវិតចាស់របស់ពួកគេ។ របៀបរស់ នៅរបស់ពួកគេបានធ្វើអោយអ្នកដទៃគិតថា ពួកគេមិនចង់ធ្វើជាមិត្ត ឬជួបមុខពួកគ្រីស្ទានឡើយ ដោយសារតែពួកគេមិនមែនជាគ្រីស្ទាន។ គ្រប់គ្នាភាគច្រើនក៏បានគិតថា ពួកគ្រីស្ទានប្រឆាំងទាស់នឹងរដ្ឋាភិបាលផងដែរ។ ពួកបណ្តាជននៅក្នុងសម័យគម្ពីរសញ្ញាថ្មីមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេត្រូវតែស្មោះត្រង់ចំពោះពួកព្រះ និងថ្វាយដង្វាយដល់ពួកព្រះទាំងនោះ។ នៅពេលដែលពួកបណ្តាជនធ្វើរឿងទាំងនេះ ពួកគេបានបង្ហាញ ថា ពួកគេស្មោះត្រង់ចំពោះរដ្ឋាភិបាល មេដឹកនាំ មិត្តភក្តិ និងគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ ដូច្នេះ ការថ្វាយបង្គំពួកព្រះគឺជារូបស័ព្ទមួយ។ ការថ្វាយបង្គំនេះបង្ហាញថា​ បុគ្គលដែលធ្វើរឿងទាំងនេះបានរក្សាសហគមន៍អោយបានរឹងមាំ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលនាំអោយពួកបណ្តាជនមិនជឿទុកចិត្តដល់ពួកគ្រីស្ទាន និងពួកយូដាណាដែលមិនបានថ្វាយបង្គំពួកព្រះទាំងនោះ។ ពួកគ្រីស្ទាន និងពួកយូដាត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ជាអ្នកបំពានច្បាប់ដែលប្រឆាំងទាស់នឹងរដ្ឋាភិបាលនៃនគររ៉ូម»។ ដកស្រង់ពី Perseverance in Gratitude (Grand Rapids, MI: Eerdmans Publishing Company, 2000), page 12, adapted។

«ព្រះមានឱសថដែលមិនចេះបរាជ័យក្នុងការព្យាបាលមនុស្សដែលបាត់បង់ក្តីសង្ឃឹមនោះឡើយ។ ឱសថនោះគឺជាសេចក្តីជំនឿ សេចក្តីអធិស្ឋាន និងការអនុវត្ត។ សេចក្តីជំនឿ និងការបម្រើព្រះនឹងជួយអោយមនុស្សម្នាក់មានអារម្មណ៍ជឿទុកចិត្ត និងមានសេចក្តីអំណរ។ ការជឿទុកចិត្ត និងសេចក្តីអំណរនឹង លូតលាស់ឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ តើចិត្តរបស់លោកអ្នកពោរពេញទៅដោយក្តីកង្វល់ ឬមានអារម្មណ៍អស់សង្ឃឹមដែរឬទេ? នៅពេលដែលអ្វីៗមើលទៅហាក់ដូចជាអាប់អួរនោះ សូមកុំអោយភ័យខ្លាចឡើយ។ ចូរមានសេចក្តីជំនឿទៅលើព្រះ ដ្បិតទ្រង់ជ្រាបអំពីអ្វីៗដែលលោកអ្នកត្រូវការ។ ព្រះមានគ្រប់ទាំងអំណាច។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់គ្មានទីបញ្ចប់នោះទេ។ ទ្រង់មិនដែលនឿយហត់ក្នុងការបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាដល់លោកអ្នកនោះឡើយ។ សូមកុំអោយភ័យខ្លាចថា ទ្រង់នឹងមិនរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់នោះឡើយ។ ព្រះគឺជាសេចក្តីពិតដ៏នៅអស់កល្ប។ ទ្រង់មិនដែលផ្លាស់ប្តូរសេចក្តីសញ្ញាដែលទ្រង់បានតាំងឡើងជាមួយនឹងមនុស្សដែលស្រឡាញ់ទ្រង់នោះទេ។ ទ្រង់នឹងប្រទានដល់អ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់នូវ អ្វីដែលពួកគេត្រូវការយ៉ាងពិតប្រាកដ។ លោកប៉ុលបានប្រាប់យើងអំពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូល ប្រាប់គាត់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «គុណ​របស់​អញ​ល្មម​ដល់​ឯង​ហើយ ដ្បិត​កម្លាំងអញ​បាន​ពេញ​ខ្នាត ដោយ​សេចក្តី​កំសោយដូច្នេះ ខ្ញុំ​នឹង​ស៊ូ​អួត​ពី​សេចក្តី​កំសោយ​របស់​ខ្ញុំដោយ​អំណរ​ជា​ខ្លាំង ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះចេស្តា​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​សណ្ឋិត​នៅ​នឹង​ខ្ញុំ ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​អរ​សប្បាយ​ក្នុង​កាល​ដែល​មាន​សេចក្តី​កំសោយ ក្នុង​កាល​ដែល​គេ​ត្មះតិះដៀលក្នុង​សេចក្តី​លំបាក កាល​គេ​ធ្វើ​ទុក្ខ​បៀត​បៀន ហើយ​ក្នុង​សេចក្តី​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ចង្អៀតចង្អល់ ដោយ​យល់​ដល់​ព្រះគ្រីស្ទ ដ្បិត​កាល​ណា​ខ្ញុំ​ខ្សោយ នោះ​ខ្ញុំ​មាន​កម្លាំងយ៉ាង​ចំណាន​វិញ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Prophets and Kings, pages 164, 165។

អាពាហ៍ពិពាហ៍ជាធម្មតាគឺជាពេលវេលាដ៏រីករាយមួយ នៅពេលដែលក្រុមគ្រួសារមកចូលរួម។ ប៉ុន្តែ ខុម និងអ៊ុងដែលជាប្តីរបស់នាងបានរស់នៅយ៉ាងលំបាកនៅក្នុងភូមិដ៏ដាច់ស្រយាលមួយនៅក្នុងប្រទេសឡាវ។ នាងខុមដែលជាក្រុមឡាវេន គឺជាកូនស្រីរបស់គ្រូខាបព្រលឹង។ នាងត្រូវបានគេតុបតែងខ្លួនតាំងពីក្មេង ដើម្បីជំនួសតំណែងម្តាយរបស់នាង។ ប៉ុន្តែ នាងបានរកឃើញព្រះពិត ហើយនាងបានថ្វាយជីវិតរបស់នាងទៅឯទ្រង់ខុសពីបំណងនៃម្តាយរបស់នាង។ ជាងនេះទៅទៀតនោះ នាងបានរៀបការ ជាមួយបុរសគ្រីស្ទានម្នាក់មកពីក្រុមមួយទៀត។ មនុស្សគ្រប់គ្នាបានជំទាស់នឹងការរៀបការរបស់ពួកគេ សូម្បីតែពួកវិញ្ញាណអារក្សក៏ជំទាស់នឹងពួកគេដែរ។

ថ្ងៃមួយ វិញ្ញាណអារក្សបានលេចនៅមុខនាង ហើយសើចចំអកអោយនាង។ ភ្លាមនោះ នាងខុមបានលុតជង្គង់អធិស្ឋាន។ នាងបានព្យាយាមក្រោកដើរទៅអានព្រះគម្ពីររបស់នាង។ ព្រះគម្ពីរដាក់នៅជិតនោះតែពីរបីជំហានប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ នាងមានអារម្មណ៍ថា ជើងរបស់នាងធ្ងន់ពិបាកធ្វើចលនាមែនទែន។ ជើងរបស់នាងហាក់ដូចជាផុងចូលនៅក្នុងដីអ៊ីចឹង។ ខណៈពេលដែលនាងកំពុងតែព្យាយាមដើរ នាងបានអធិស្ឋានថា «ព្រះអង្គអើយ សូមការពារទូលបង្គំផង ព្រះអង្គអើយ សូមការពារទូលបង្គំផង»។ ទីបំផុត នាងអាចឈោងយកព្រះគម្ពីរមកបើកអានបាន។ បន្ទាប់ពីអានបានពីរបីទំព័ររួចមក នាងបានអធិស្ឋានដោយនូវព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ រួចវិញ្ញាណអារក្សរសាត់បាត់ទៅ។

ការតស៊ូជាមួយនឹងអំណាចដ៏អាក្រក់បានបន្តអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ប៉ុន្តែ នាងខុម និងលោក អ៊ុងបានថ្វាយបង្គំព្រះដោយស្មោះត្រង់នៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគេ។ ឪពុកម្តាយ បងប្អូន និងអ្នកជិតខាងរបស់ពួក គេបានបង្ហាញការស្អប់ខ្ពើមរបស់ពួកគេយ៉ាងបើកចំហ។ បុគ្គលម្នាក់បានរាយការណ៍ពីបទចោទប្រកាន់ នៃការធ្វើខុសរបស់ពួកគេទៅអោយអាជ្ញាធរ។ នៅពេលដែលប៉ូលិសមកចាប់ប្តីប្រពន្ធពីរនាក់នេះយកទៅឃុំឃាំង ពួកគេបានជួបទីសំគាល់ដ៏អាថ៌កំបាំង និងពេញដោយអំណាចនៅមុខផ្ទះរបស់ប្តីប្រពន្ធទាំងពីរនាក់នេះ។ ពួកប៉ូលិសបានភៀសខ្លួនចេញដោយភាពភ័យខ្លាច។ មកចាប់ប្តីប្រពន្ធទាំងពីរនាក់នេះជាលើកទី២ក៏ត្រូវបរាជ័យដែរ នៅពេលដែលប៉ូលិសត្រូវបានបំភ័យដោយរូបភាពនៃទីសំគាល់ពីរយ៉ាងនៅក្នុងផ្ទះ។ ពាក្យចចាមអារ៉ាមបានផ្សាយតៗគ្នាថា ប្តីប្រពន្ធពីរនាក់នេះមានអ្នកតាមថែរក្សា ពេលនោះមនុស្សម្នាចាប់ផ្តើមគោរពពួកគេ។

ទន្ទឹមនឹងនេះ ប្តីប្រពន្ធពីរនាក់នេះបានចែករំលែកសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេជាមួយក្រុមគ្រួសារ និងអ្នកជិតខាង។ ពួកគេបានជួយអ្នកដទៃនៅគ្រប់ឱកាសទាំងអស់ និងជួយដល់អ្នកដែលក្រីក្របំផុត ទោះបីជាការជួយនោះធ្វើអោយពួកគេក្រក៏ដោយ។ មនុស្សចាប់ផ្តើមចូលមកសុំអោយពួកគេជួយបន្តិចម្តងៗ។ អ្នកឈឺ និងអ្នកអារក្សចូលបានមករកការព្យាបាល។ មនុស្សបានទទួលជឿដល់ព្រះម្តងមួយៗ ហើយផ្ទះរបស់ប្តីប្រពន្ធពីរនាក់នេះបានក្លាយទៅជាព្រះវិហារ។ ប្អូនរបស់ស្រីខុមបានបដិសេធដំណឹងល្អមួយរយៈ ប៉ុន្តែ នៅយប់មួយ នាងបានឃើញពន្លឺភ្លឺចែងចាំងនៅក្នុងផ្ទះរបស់ខុម។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់នាងបានសួរបងស្រីរបស់នាងពីរបៀបដែលបងស្រីនាងបានទទួលពន្លឺ ខណៈពេលដែលអ្នកភូមិទាំងមូលមិនទាន់បានអគ្គិសនីនៅឡើយនោះ។ ខុមមិនដឹងថា ត្រូវតបយ៉ាងដូចម្តេចនោះទេ ពីព្រោះនៅពេលនោះនាងបានគេងលក់ជាមួយនឹងប្តីរបស់នាងបាត់ហើយ។ បន្ទាប់មក ប្អូនស្រីបានទទួលជឿដល់ព្រះយេស៊ូវ។