ព្រះយេស៊ូវបានប្រកាសថា៖ «ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក ដល់ម៉្លេះបានជាទ្រង់ប្រទាន ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១» (យ៉ូហាន ៣៖១៦) ដើម្បីសុគតជំនួសយើង។ យើងក៏មិនគួរភ្លេចថា គ្មានណាអ្នកម្នាក់បង្ខំអោយព្រះយេស៊ូវមកសុគតជំនួសយើងនោះដែរ។ ទ្រង់បានស្ម័គ្រចិត្តយាងមកសង្គ្រោះយើង (ហេព្រើរ ៩៖១៤)។ លោកម៉ាទីន លូធឺរ (Martin Luther) បានសរសេរថា «ឈើឆ្កាងប្រៀបដូចជាអាសនាយ៉ាងដូច្នេះដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានលះបង់ព្រះអង្គទ្រង់នៅលើអាសនានេះ។ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានបូជា ដោយភ្លើងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់។ ភ្លើងនេះបានឆេះរោលរាលនៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះយេស៊ូវបានថ្វាយរូបកាយ និងលោហិតរបស់ទ្រង់ទុកជាតង្វាយដល់ព្រះវរបិតា។ ព្រះយេស៊ូវបានចូលទៅគាល់ព្រះ ដើម្បីសូមជំនួសសម្រាប់យើង។ ព្រះយេស៊ូវបានទូលអង្វរអោយព្រះសង្គ្រោះយើងជាមួយនឹងទឹកនេត្រាដ៏ក្តៅគគុករបស់ទ្រង់ (ហេព្រើរ ៥៖៧)»។ ដកស្រង់ពី Luther’s Works, volume 13 (St. Louis, MO: Concordia Publishing House, 1956), page 319, adapted។ ព្រះយេស៊ូវបានសុគតតែម្តងគត់ ដើម្បីសង្គ្រោះយើងទាំងអស់គ្នា (ហេព្រើរ ១០៖១០, ១២)។ តង្វាយរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺពេញ ទៅដោយអំណាចក៏មិនចេះបាត់បង់សុពលភាពនោះដែរ។
លើសពីនេះទៅទៀតនោះ គឺថា៖ «តើយ៉ាងទៅវិញ ប្រសិនបើមានមនុស្សតែម្នាក់បានទទួលយកដំណឹងល្អវិញនោះ? តើព្រះយេស៊ូវនឹងសុគតសម្រាប់គេដែរឬទេ? ជាការពិតណាស់ ទ្រង់នឹងសុគតជំនួសគេ។ ព្រះយេស៊ូវនឹងជ្រើសរើសយកការរងទុក្ខ និងការស្លាប់សម្រាប់ព្រលឹងមួយនោះ»។ ដកស្រង់ ពី Ellen G. White, The Ministry of Healing, page 135, adapted។
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៣ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២២
អត្ថន័យនៃឈើឆ្កាង
សូមអានខគម្ពីរកូរិនថូសទី១ ១៖១៨-២៤។ តើលោកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍អំពីឈើឆ្កាងយ៉ាងដូចម្តេចដែរនៅក្នុងខទាំងនេះ? តើហេតុអ្វីបានជាសារនេះសំខាន់ម្ល៉េះ សម្រាប់សម័យរបស់យើង?
--------------------------------------------------------
ក្នុងព្រះគម្ពីរ យើងបានឃើញថា ឈើឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់បំផុតនៃផែនការរបស់ព្រះដើម្បីសង្គ្រោះពួកបាបជន។ «យើងមិនអាចយល់អំពីទំហំនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះដែលបានបង្ហាញដល់មនុស្សលោក នៅត្រង់ឈើឆ្កាងនៃកាល់វ៉ារីបានឡើយ។ នៅត្រង់ឈើឆ្កាងព្រះយេស៊ូវ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់បានជួបជាមួយនឹងសាតាំង ហើយនិងភាពអាត្មានិយមរបស់វាមុខទល់នឹងមុខ»។ ដកស្រង់ពី Stephen N. Haskell, The Cross and Its Shadow (South Lancaster, MA: Bible Training School, 1914), page v, adapted។
ខណៈពេលដែលព្រះយេស៊ូវកំពុងតែលះបង់ព្រះអង្គទ្រង់សម្រាប់មនុស្សលោកនោះ សាតាំងបានធ្វើអោយទ្រង់រងនូវការឈឺចាប់ដ៏ធ្ងន់បំផុត។ ព្រះយេស៊ូវមិនត្រឹមតែរងនូវការស្លាប់ជាលើកទី១ ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវស្លាប់នោះទេ។ ព្រះយេស៊ូវថែមទាំងបានរងនូវការស្លាប់ជាលើកទី២ផងដែរ។ អ្នកណា ដែលបានទទួលយកព្រះយេស៊ូវនោះ មិនចាំបាច់រងនូវការស្លាប់ជាលើកទី២នេះឡើយ។
ឈើឆ្កាងបង្រៀនយើងអំពីសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរសំខាន់ៗជាច្រើន គឺថា៖ (១) ឈើឆ្កាងបានបង្ហាញយើងអំពីការដាក់ទោសរបស់ព្រះទាស់ទៅនឹងអំពើបាប (រ៉ូម ៣៖២១-២៦)។ (២) ឈើឆ្កាងបានបង្ហាញយើងអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះសម្រាប់ពួកបាបជន (រ៉ូម ៥៖៨)។ (៣) ឈើឆ្កាងបានផ្តល់កម្លាំងដល់យើងដើម្បីដោះ «ច្រវ៉ាក់» នៃអំពើបាបចេញ (រ៉ូម ៦៖២២, ២៣; កូរិនថូសទី១ ១៖១៧-២៤)។(៤) ឈើឆ្កាងគឺជាក្តីសង្ឃឹមនៃជីវិតអស់កល្បតែមួយគត់របស់យើង (ភីលីព ៣៖៩-១១; យ៉ូហាន ៣៖១៤-១៦; យ៉ូហានទី១ ៥៖១១, ១២)។ ហើយ (៣) ឈើឆ្កាងគឺជារបស់តែមួយគត់ដែលនឹងបញ្ឈប់ពួកមនុស្ស និងពួកទេវតាចេញពីការចាប់ផ្តើមសង្គ្រាមមួយទៀតទាស់នឹងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ (វិវរណៈ ៧៖១៣-១៧; វិវរណៈ ២២៖៣)។
បើគ្មានជំនួយរបស់ព្រះនោះទេ មនុស្សមានប្រាជ្ញាមិនអាចរៀននូវសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរសំខាន់ៗ អំពីឈើឆ្កាងបានឡើយ។ ក៏គ្មានចម្ងល់អ្វីដែរដែលអ្នក «មានប្រាជ្ញា» ទាំងនេះនឹងគិតថា ការបង្រៀនអំពីឈើឆ្កាងគឺជារឿងល្ងីល្ងើមួយប៉ុណ្ណោះ។ បើដូច្នេះមែន តើយើងគួរតែភ្ញាក់ផ្អើលនៅពេលដែលមនុស្ស «មានប្រាជ្ញា» ជាច្រើននាក់មិនជឿថា មានព្រះបង្កើតផែនដី និងផ្ទៃមេឃនេះដែរឬទេ?
ពាក្យ «ហ្វូ៊ល (fool)» ជាភាសាអង់គ្លេស ប្រែមកពីពាក្យ «ហ្វូ៊លីស (foolish) ជាភាសាក្រេក។ ការអធិប្បាយអំពីឈើឆ្កាងគឺជា «សេចក្តីល្ងីល្ងើ (ហ៊្វូលីស)» មួយសម្រាប់ «ពួកអ្នកប្រាជ្ញ» នៅលើផែនដីនេះ។ ពួកគេមិនអាចដឹងអំពីព្រះយេស៊ូវ ឬព្រះគុណរបស់ទ្រង់ដែលប្រទានមកដល់យើងនៅលើឈើឆ្កាងបានឡើយ។
ការបង្រៀនរបស់ពួកអ្នកប្រាជ្ញបានជួយដល់យើងជាអនេក។ ប៉ុន្តែ តើហេតុអ្វីបានជាយើងមិន ត្រូវបណ្តោយអោយប្រាជ្ញារបស់ពួកគេចូលមកជ្រៀតជ្រែកយើង និងព្រះយេស៊ូវដែលបានប្រើ «សេចក្តី ល្ងីល្ងើ . . [ទុក] . . ជាការប្រកាសដំណឹងល្អ» វិញនោះ (កូរិនថូសទី១ ១៖២១)?
ថ្ងៃសុក្រ ទី៤ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២២
សិក្សាបន្ថែម
សូមអាន Ellen G. White, “Gethsemane,” page 685-697; “Calvary,” pages 741-757, in The Desire of Ages; “Repentence,” page 27, in Steps to Christ។
«ខ្ញុំបានឃើញគ្រប់គ្នានៅស្ថានសួគ៌ចង់អោយខ្ញុំបានសង្គ្រោះ។ តើគោលគំនិតនេះមិនគួរអោយ យើងខ្វល់អំពីការបានសង្គ្រោះទេឬអី? តើគោលគំនិតនេះមិនគួរការពារយើងពីការមិនខ្វល់ខ្វាយទេឬអី? ការដែលបានសង្គ្រោះ ឬមិនបានសង្គ្រោះមានសារៈសំខាន់ជាទីបំផុតសម្រាប់យើង។ តើយើងមិនខ្វល់អំពីរបៀបដែលព្រះបានប្រទានមក ដើម្បីសង្គ្រោះយើងទេឬអី? មនុស្សខ្លះមិនខ្វល់ខ្វាយអំពីចំណុចទាំង នេះឡើយ។ ពួកគេក៏មិនបានអរព្រះគុណចំពោះសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះនោះដែរ។ ព្រះបានជ្រួញចិញ្ចើម នឹងពួកគេ។ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះមិនគង់នៅជាមួយនឹងយើងនោះទេ ប្រសិនបើយើងមិនចង់ទទួលយកទ្រង់។ ប្រសិនបើយើងធ្វើអោយព្រះវិញ្ញាណមិនសព្វព្រះទ័យនោះ ទ្រង់នឹងយាងចេញពីយើងទៅ ពីព្រោះយើងមិនបានអរព្រះគុណព្រះនូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។ ព្រះបានធ្វើកិច្ចការជាច្រើនដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សលោក។ ប្រសិនបើពួកគេបង្ហាញថា ពួកគេមិនចង់ទទួលយកសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះនោះ នៅចុងបំផុត ពួកគេនឹងត្រូវស្លាប់ទៅ។ នៅពេលដែលពួកគេស្លាប់ទៅ ពួកគេនឹងទទួលរងនូវការឈឺចាប់ទាំងអស់ដែលព្រះ បានទទួលនៅលើឈើឆ្កាង។ នៅពេលនោះ មនុស្សមិនបានសង្គ្រោះទាំងនេះ នឹងបានយល់អំពីអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេបាត់បង់ គឺជាជីវិតអស់កល្ប និងសម្បត្តិនៃស្ថានសួគ៌។ តង្វាយដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេស៊ូវសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើងនេះ បានបង្ហាញយើងអំពីទំហំនៃតម្លៃរបស់មនុស្សលោក។ នៅពេលដែលព្រលឹងដ៏មានតម្លៃម្នាក់បានបាត់បង់ទៅហើយនោះ ពួកគេនឹងបាត់បង់ជារៀងរហូតតទៅ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Testimonies for the Church, volume 1, page 124, adapted។
សំនួរពិភាក្សា៖
- ព្រះបានបណ្តាលអោយលោកប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា «ដ្បិតឈាមគោឈ្មោល និងពពែឈ្មោល នោះពុំអាចនឹងដោះបាបបានឡើយ» (ហេព្រើរ ១០៖៤)។ តើហេតុអ្វីបានជាពួកគេនៅតែថ្វាយតង្វាយ ប្រសិនបើតង្វាយទាំងនេះមិនបានសង្គ្រោះអ្នកដែលថ្វាយនោះ?
- បើព្រះយេស៊ូវបានសុគតជំនួសអំពើបាបនៃមនុស្សគ្រប់គ្នាទៅហើយនោះ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សមិនសង្គ្រោះទាំងអស់? តើហេតុអ្វីបានជាជម្រើសរបស់យើងម្នាក់ៗ សំខាន់ម្ល៉េះ សម្រាប់ការសម្រេចព្រះទ័យ របស់ព្រះនោះ? សូមអានខគម្ពីរកូរិនថូសទី២ ៥៖១៨-២១ សម្រាប់ចម្លើយ។
- តើអ្នកប្រាជ្ញនៅលើផែនដីនេះបានបង្រៀនអំពីគោលគំនិតល្ងង់ខ្លៅអ្វីខ្លះ? តើគោលគំនិតដែលថា ជីវិតនេះបានចាប់ផ្តើមឡើងដោយភាពចៃដន្យនោះយ៉ាងដូចម្តេចដែរ? ឬថា ផែនដីនេះ ផ្កាយ និងភពទាំងអស់សុទ្ធតែបានកើតឡើងដោយខ្លួនឯងនោះ? តើមានលោកអ្នកអាចគិតឃើញឧទាហរណ៍នៃគោលគំនិតល្ងង់ខ្លៅដទៃទៀតអ្វីខ្លះ?
រឿងខ្លី
ត្រូវបែរកំផ្លៀងម្ខាងទៅអោយគេទៀត
លោកអូម៉ា (Omar) ដែលជាសិស្សសាកលវិទ្យាល័យនៅមជ្ឈិមបូព៌ា ត្រូវការការងារមួយជាចាំបាច់ ប៉ុន្តែ គាត់មិនដឹងថា ត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីអោយគេជួលនោះឡើយ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃកិច្ចសម្ភាសន៍ការងារ គាត់បានប្រាប់អ្នកតំណាងក្រុមហ៊ុនដោយបើកចំហថា គាត់មិនអាចធ្វើការនៅថ្ងៃសៅរ៍បានទេ ដោយសារតែថ្ងៃនោះគឺជាថ្ងៃបរិសុទ្ធរបស់គាត់។ អ្នកតំណាងក្រុមហ៊ុនមិនបានពិចារណាអ្វីឡើយ។ អ្នកតំណាងបានតបថា «បើអ៊ីចឹងមែន ពួកយើងមិនត្រូវការអ្នកឡើយ»។ នេះគឺជាការពិត។ អាត្រានៃអ្នកអត់ការងារធ្វើនៅក្នុងស្រុកខ្ពស់មែនទែន ដូច្នេះ ក្រុមហ៊ុនមិនចាំបាច់ជួលលោកអូម៉ានោះឡើយ។ មនុស្សជាច្រើនកំពុងស្វែងរកការងារ ដូច្នេះ ការស្វែងរកអ្នកណាម្នាក់ដែលចង់ធ្វើការនៅថ្ងៃសៅរ៍នោះ គឺជារឿងងាយស្រួលជាទីបំផុត។
លោកអូម៉ាបានចាកចេញពីការិយាល័យនៃក្រុមហ៊ុនទាំងសោកសៅ។ លោកអូម៉ាគឺជាអ្នកជំនឿថ្មីដែលទើបតែថ្វាយជីវិតរបស់គាត់ដល់ព្រះយេស៊ូវ កាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុន។ គាត់បានចូលរួមជាមួយនឹងអ្នកជឿដទៃទៀត អស់រយៈពេល៦ឆ្នាំ ព្រមទាំងបានសិក្សាព្រះយេស៊ូវ មុនពេលដែលគាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តទៀតផង។ បន្ទាប់ពីការបដិសេធការងាររួចមក គាត់បានទិញរទេះកង់បី ទាំងគិតថា នឹងរកលុយតាមការលក់ស៊ីមិត (simit) ដែលជាប្រភេទនំប៉័ងមួយ ដែលមានរាងមូលគ្របទៅដោយគ្រាប់ល្ង។ សេចក្តីជំនឿរបស់គាត់បានប៉ះពាល់ចិត្តមិត្តភក្តិរបស់គាត់ ដែលបានរក្សានូវថ្ងៃសប្បាតហ៍ ពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមអធិស្ឋានជូនគាត់។
ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក លោកអូម៉ាបានប្រកាសដោយក្តីរំភើបថា ក្រុមហ៊ុនបានទូរស័ព្ទហៅគាត់ទៅវិញថែមទាំងផ្តល់ការងារមួយឈប់នៅថ្ងៃសៅរ៍ដល់គាត់ផងដែរ។ គាត់បានរំភើបចិត្តជាខ្លាំង ដែលគាត់សម្រេចចិត្តថា នឹងស្វែងរកមនុស្សយ៉ាងហោចណាស់ម្នាក់ក្នុងមួយថ្ងៃដើម្បីប្រាប់គេអំពីព្រះគ្រីស្ទ។
កំពុងតែគាស់កំប៉ុងភេសជ្ជៈនៅក្នុងហាងកាហ្វេមួយប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយទៀតនោះគាត់ និងបុរសចំណាស់ម្នាក់បានចាប់ផ្តើមជជែកគ្នាអំពីសាសនា។ លោកអូម៉ាបានចែកចាយអំពីដំណើរជីវិតរបស់គាត់ពីអ្នកកាន់គម្ពីរបរិសុទ្ធតាមប្រពៃណីគ្រួសាររបស់គាត់មកជាអ្នកកាន់ព្រះគម្ពីរប៊ីបវិញ ព្រមទាំងបានចែកចាយអំពីសេចក្តីសុខសាន្តដ៏អស្ចារ្យមួយដែលគាត់បានរកឃើញផងដែរ។ នៅពេលដែលលោកអូម៉ាដើរចេញពីហាងកាហ្វេនោះ បុរសម្នាក់ដែលបានឮពីការសន្ទនានៅក្បែរនោះ បានដើរតាមគាត់។ បុរសម្នាក់នោះបានស្រែកឡើងថា «ឯងកើតនៅក្នុងប្រទេសនេះ ហើយក៏ដឹងរឿងច្រើនណាស់ដែរ ហេតុអ្វីបានជាមិនចេះខ្មាសខ្លួនឯងទាល់តែសោះ?»។ បុរសម្នាក់នោះបានចាប់ផ្តើមលើកដៃវាយលោកអូម៉ា។
ក្រោយមកទៀត នៅថ្ងៃនោះដដែល មិត្តភក្តិរក្សាថ្ងៃសប្បាតហ៍ម្នាក់បានទូរស័ព្ទទៅលោកអូម៉ា គាត់បានស្វាគមន៍ដោយក្តីរីករាយទាំងភ្នែកជាំហើម។ មិត្តភក្តិម្នាក់នោះបាននិយាយថា «ឯងអាចទូរស័ព្ទ ប្តឹងប៉ូលិសបាន»។ លោកអូម៉ាបាននិយាយថា «ខ្ញុំអាចទូរស័ព្ទប្តឹងប៉ូលិសបាន ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានបង្គាប់អោយយើងបែរកំផ្លៀងម្ខាងទៀតអោយគេ។ «អ្នករាល់គ្នាបានឮសេចក្តី ដែលថ្លែងទុកថា ‘ភ្នែកឲ្យធួននឹងភ្នែក ហើយធ្មេញឲ្យធួននឹងធ្មេញ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា កុំឲ្យតតាំងនឹងអំពើអាក្រក់ឡើយ បើអ្នកណាទះកំផ្លៀងស្តាំនៃអ្នក នោះត្រូវតែបែរកំផ្លៀងម្ខាងទៅឲ្យទៀត’» (ម៉ាថាតយ ៥៖៣៨, ៣៩)។
អំណានដង្វាយប្រចាំសប្តាហ៍
ចូរសូមសេចក្តីសន្យាពីទ្រង់ចុះ
យើងបានថ្វាយបង្គំព្រះជាមួយនឹងធនធានដែលយើងមានដោយសារតែការនេះបានដាក់យើងទៅក្នុងលក្ខខណ្ឌនៃការទូលសូមសេចក្តីសន្យាពីទ្រង់។ ព្រះគម្ពីរមានពេញទៅដោយសារសេចក្តីសន្យា។ លោកអេវឺរេត អ ស្ទូម (Everette R. Storms) បានចំណាយអស់រយៈពេល១ឆ្នាំកន្លះ ដើម្បីនឹងរាប់សេចក្តីសន្យាទាំងអស់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ហើយបានឃើញថា មានសេចក្តីសន្យាចំនួន៧៤៨៧ ដែលព្រះបានតាំងឡើងជាមួយនឹងមនុស្សលោក។ សេចក្តីសន្យារបស់ព្រះមានលក្ខណៈពិសេស៣យ៉ាង៖ (១) សេចក្តីសន្យាទាំងនោះគឺជាការពិត (២) មនុស្សលោកអាចសូមសេចក្តីសន្យាទាំងនោះបាន ហើយ (៣) សេចក្តីសន្យាទាំងនោះក៏ភ្ជាប់មកជាមួយនឹងលក្ខខណ្ឌផងដែរ។ លោកប៉ុលបានសរសេរ អំពីជំនឿចិត្តរបស់គាត់ចំពោះសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ដ្បិតទោះបើមានសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏នៅសុទ្ធតែជា «បាទ»ក្នុងទ្រង់ ហើយ«អាម៉ែន»ក្នុងទ្រង់ដែរ» (កូរិនថូសទី២ ១៖២០)។ នៅពេលដែលព្រះមានបន្ទូលថា «បាន» នោះគ្មានអ្នកណាអាចនិយាយថា «មិនបាន» នោះឡើយ។ សេចក្តីសន្យាខ្លះក៏មានលក្ខខណ្ឌនៃសេចក្តីជំនឿ និងការគោរពតាមដែលជាតម្រូវការសំខាន់ទាំង២យ៉ាងផងដែរ (ម៉ាថាយ ២១៖២២; អេសាយ ៥៩៖២)។ ទាក់ទងទៅនឹងការគោរពតាមនេះ អ្នក ស្រីអែល្លីន ជីវ៉ៃត៍បានសរសេរថា៖ «អ្នកណាដែលបានគោរពតាមទ្រង់នោះ ពួកគេអាចនឹងសូមអោយ ទ្រង់បំពេញសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ដោយភាពជឿជាក់បាន»។ ដកស្រង់ពី Christ’s Object Lesson, p.145។ ឧបទ្ទវហេតុនៅក្នុងជីវិតរបស់លោកហ្វ្រេដ ស្ទៀវល់ (Fred Stirewalt) ដែលជាកសិករម្នាក់មកពីទីក្រុងហូលីស្ទ័រ (Hollister) នៃរដ្ឋកាលីហ្វរញ៉ា បានបង្ហាញអំពីតម្លៃនៃការគោរពតាមព្រះ តាមរយៈការសូមសេចក្តីសន្យាពីព្រះ។ ល្ងាចមួយ លោកហ្វ្រេដបានសង្កេតឃើញថា ចំការរបស់គាត់ពេញទៅដោយ អណ្តើតមាសយ៉ាងសន្ធឹក។ ភ្លាមនោះគាត់បានដឹងអំពីលទ្ធផលនៃគ្រោះមហន្តរាយនេះយ៉ាងច្បាស់ គឺថា សត្វល្អិតទាំងនេះនឹងស៊ីដំណាំទាំងអស់គ្មានសល់អ្វីឡើយ។ ដោយមិនអាចធ្វើអ្វីបាននោះ គាត់ក៏ទៅនិយាយជាមួយនឹងកូនស្រីហេលេនរបស់គាត់ទាំងពិបាកចិត្ត។ នាងហេលេនបានសួរគាត់ថា «ប៉ាបាន ដាក់តង្វាយ១០ហូត១ហើយឬនៅ?»។ គាត់បានឆ្លើយថា «ប៉ាបានដាក់ហើយកូន»។ នាងហេលេនក៏និយាយទៀតថា «បើប៉ាបានដាក់តង្វាយ១០ហូត១ហើយនោះ ប៉ាគួរតែសូមអោយព្រះរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ ដោយបណ្តេញពួកអណ្តើកមាសទាំងនេះអោយចេញពីចំការយើងទៅ»។ ដោយភាពជឿជាក់ទៅលើពាក្យទាំងនេះ ពួកគេបានលុតជង្គង់អធិស្ឋានសូមសេចក្តីសន្យានៃខគម្ពីរម៉ាឡាគី ៣៖១០, ១១ វិញ ដែលបានសំដែងថា «ចូរនាំយកតង្វាយ១ភាគក្នុង១០ទាំងអស់មកដាក់ក្នុងឃ្លាំងចុះ ដើម្បីឲ្យមានស្បៀងអាហារនៅក្នុងដំណាក់នៃអញ ហើយល្បងលអញឥឡូវ បើអញមិនបើកទ្វារស្ថានសួគ៌ ដើម្បីចាក់ព្រះពរមកលើឯង ដែលនឹងគ្មានកន្លែងល្មមទុកបានទេ នេះហើយជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នៃពួកពលបរិវារ»។ បន្ទាប់បានអធិស្ឋានហើយនោះ ពួកគេបានឃើញហ្វូងនៃពួកចាបខ្មៅហើរពីលើចំការរបស់ពួកគេ។ ពួកចាបខ្មៅគ្រាន់តែហើរពីចំការរបស់គាត់មួយស្របក់ខ្លីប៉ុណ្ណោះ សម្រាប់តែបាត់ពួកអណ្តើកមាសទៅណាអស់។ ព្រះមាននគរស្ថានសួគ៌ ដែលពេញទៅដោយព្រះពរសម្រាប់អស់អ្នកណាដែលគោរពតាមទ្រង់។ សប្តាហ៍នេះ ខណៈដែលយើងថ្វាយបង្គំព្រះជាមួយនឹងតង្វាយ១០ហូត១ និងតង្វាយទៀងទាត់របស់យើងតាមសេចក្តីសន្យានោះ មានន័យថា យើងកំពុងតែដាក់ខ្លួនយើងនៅក្នុងលក្ខខណ្ឌមួយនៃការសូមសេចក្តីសន្យាពីទ្រង់ហើយ។
សេចក្តីអំពាវនាវ៖
«ឱសូមភ្លក់មើលឲ្យដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អចុះ មានពរហើយមនុស្សណាដែលពឹងជ្រកក្នុងទ្រង់» (ទំនុកដំកើង ៣៤៖៨)។
សេចក្តីអធិដ្ឋាន៖
ឱព្រះអម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណទ្រង់ចំពោះសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ខាងឯវិញ្ញាណ ព្រមទាំងព្រះពរជាបណ្តុះអាសន្ននេះផង។ សូមទ្រង់ប្រទានសេចក្តីសន្យា និងព្រះពររបស់ទ្រង់នេះមកលើជីវិតរបស់ទូលបង្គំផង។ សូមទ្រង់ដកហូតនូវភាពមន្ទិលសង្ស័យ និងភាពមិនស្មោះត្រង់ទាំងអស់ដែលអាចជាឧបសគ្គរារាំងទូលបង្គំនោះចេញពីទូលបង្គំផង។
