តើពួកសិស្សបានធ្វើអ្វីខ្លះ នៅពេលដែលពួកគេបានជួបនឹងព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញនោះ? សូមអានខគម្ពីរយ៉ូហាន ២០៖១១-២៩ សម្រាប់ចម្លើយ។
ទេវតា២អង្គនៅឯផ្នូរទទេ បានប្រាប់នាងម៉ារា ម៉ាក់ដាឡា និងពួកស្ត្រីដទៃទៀតថា ព្រះយេស៊ូវបានរស់ពីស្លាប់វិញហើយ (ម៉ាថាយ ២៨៖១, ៥-៧; ម៉ាកុស ១៦៖១-៧; លូកា ២៣៖៥៥; លូកា ២៤៖១-១១)។ ប៉ុន្តែ មិនយូរប៉ុន្មាន ព្រះយេស៊ូវអង្គទ្រង់ផ្ទាល់បានចូលមកឯពួកស្រ្តី។ ពួកនាងបានថ្វាយបង្គំទ្រង់ (ម៉ាថាយ ២៨៖១, ៩, ១០; យ៉ូហាន ២០៖១៤-១៨)។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានលេចអោយពេត្រុស (លូកា ២៤៖៣៤; កូរិនថូសទី១ ១៥៖៥) និងសិស្ស២នាក់របស់ទ្រង់ឃើញនៅតាមផ្លូវទៅក្រុងអេម៉ោសផងដែរ។ ពួកគេបានភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលនឹងពួកគេ (ម៉ាកុស ១៦៖១២; លូកា ២៤៖១៣-៣៥)។ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងទៅឯបន្ទប់ខាងលើនោះ ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានភិតភ័យអស់មួយស្របក់។ ។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានពេញទៅដោយសេចក្តីអំណរ ចំពោះហេតុការណ៍ដែលបានកើតឡើង (លូកា ២៤៖៣៣-៤៩; យ៉ូហាន ២០៖១៩-២៣)។ មួយសប្តាហ៍ក្រោយមក ព្រះយេស៊ូវ បានលេចមកនៅក្នុងបន្ទប់ដដែល។ ទ្រង់មិនបានបើកទ្វារ មុនពេលដែលទ្រង់យាងចូលនោះទេ។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដឹងថា ទ្រង់យាងចូលទៅក្នុងបន្ទប់នោះដោយរបៀបណាឡើយ។ នៅពេលនោះ ពួកសិស្សបានជឿថា ព្រះយេស៊ូវពិតជាមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញមែន (យ៉ូហាន ២០៖២៤-២៩)។
៤០ថ្ងៃបានកន្លងផុតទៅ នៅក្នុងចន្លោះនៃការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ និងការយាងទៅឯស្ថានសួគ៌វិញ។ នៅក្នុងអំឡុងពេលនេះ «ទ្រង់លេចមកឲ្យពួកបងប្អូនជាង៥០០នាក់ឃើញតែម្តង» (កូរិនថូសទី១ ១៥៖៦)។ លោកយ៉ាកុបក៏បានឃើញព្រះយេស៊ូវផងដែរ (កូរិនថូសទី១ ១៥៖៧)។ ព្រះយេស៊ូវបានចូលរួមជាមួយនឹងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់មួយចំនួននៅឯឆ្នេរនៃសមុទ្រកាលីឡេ។ នៅទីនោះ ព្រះយេស៊ូវបានសោយអាហារពេលព្រឹកជាមួយនឹងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលជាមួយនឹងលោកពេត្រុស (យ៉ូហាន ២១៖១-២៣)។ ព្រះយេស៊ូវក៏អាចនឹងបង្ហាញអង្គទ្រង់ដល់មនុស្សដទៃទៀតផងដែរ (កិច្ចការ ១៖៣)។ លោកប៉ុលក៏បានឃើញព្រះយេស៊ូវដោយផ្ទាល់ភ្នែកផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានលេចអោយលោកប៉ុលឃើញ នៅតាមផ្លូវទៅទីក្រុងដាម៉ាស (កូរិនថូសទី១ ១៥៖៨; សូមប្រៀបធៀបជាមួយនឹងខគម្ពីរកិច្ចការ ៩៖១-៩)។
នៅពេលដែលពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវប្រាប់លោកថូម៉ាស់ថា ពួកគេបានឃើញព្រះយេស៊ូវ នោះលោកថូម៉ាស់បានសង្ស័យ។ «បើខ្ញុំមិនឃើញស្នាមដែកគោល នៅព្រះហស្តទ្រង់ ទាំងលូកម្រាមទៅក្នុងស្នាមដែកគោលនោះ ហើយលូកដៃខ្ញុំទៅក្នុងចំហៀងទ្រង់ នោះខ្ញុំមិនព្រមជឿទេ» (យ៉ូហាន ២០៖២៥)។ មួយអាទិត្យក្រោយមក ព្រះយេស៊ូវបានចូលមកឯពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ម្តងទៀត។ លោកថូម៉ាស់ក៏នៅទីនោះដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលទៅកាន់លោកថូម៉ាស់ថា «ចូរលូកម្រាមដៃអ្នកមក ស្ទាបមើលដៃខ្ញុំឯណេះ ហើយលូកដៃមកក្នុងចំហៀងខ្ញុំផង កុំឲ្យមានចិត្តមិនជឿឡើយ ត្រូវឲ្យជឿចុះ» (យ៉ូហាន ២០៖ ២៧)។ «នោះថូម៉ាស់ទូលឆ្លើយថា ‘ឱព្រះអម្ចាស់ទូលបង្គំ ឱព្រះនៃទូលបង្គំអើយ’ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា ‘ថូម៉ាស់អើយ អ្នកជឿដោយព្រោះបានឃើញខ្ញុំទេតើ មានពរហើយអ្នកណាដែលជឿឥតឃើញ សោះ’» (យ៉ូហាន ២០៖២៩)។
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១០ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២២
ផលដំបូង
សូមអានខគម្ពីរកូរិនថូសទី១ ១៥៖២០។ សូមអានខគម្ពីរចោទិយកថា ២៦៖១-១១ ផងដែរ។ តើហេតុអ្វីបានជាលោកប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា ព្រះយេស៊ូវគឺ «ជាផលដំបូងពីពួកអ្នកដែលបានដេកលក់ទៅហើយ» យ៉ាងដូច្នេះ?
--------------------------------------------------------
នៅពេលដែលលោកប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជា «ផលដំបូង» ដែលព្រះនឹងប្រោសពីស្លាប់ឡើងវិញ លោកប៉ុលបានប្រទានព័ត៌មានដ៏សំខាន់នេះដល់យើង។ លោកប៉ុលបានប្រាប់យើងថា យើងក៏ដូចជាព្រះយេស៊ូវយ៉ាងដូច្នោះដែរ។ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញនោះ យើងក៏គិតឃើញអំពីរូបកាយរបស់យើងនៅពេលដែលព្រះនឹងប្រោសយើងពីស្លាប់ឡើងវិញនោះដែរ។
សូមចាំថា ព្រះយេស៊ូវបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញជាមួយនឹងរូបកាយជាមនុស្សលោកថ្មីមួយអង្គ។ រូបកាយជាមនុស្សលោករបស់ទ្រង់ស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវមានស្លាកស្នាមដែកគោលពីឈើឆ្កាងជាប់ទៅនឹងព្រះហស្ត និងព្រះបាទារបស់ទ្រង់។ ចំហៀងទ្រង់មានស្លាកស្នាមលំពែងចាក់ (យ៉ូហាន ២០៖២០, ២៧)។ តើនេះមានន័យថា នៅពេលដែលយើងរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញនោះ រូបកាយរបស់យើងនឹងពេញទៅដោយស្លាកស្នាមពីការឈឺចាប់ដែលយើងបានរងទុក្ខកាលពីមុនឬយ៉ាងណា?
លោកប៉ុល «បានឃើញព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងសិរីល្អរបស់ទ្រង់។ ពន្លឺពីស្ថានសួគ៌បានធ្វើអោយលោកប៉ុលខ្វាក់ភ្នែក [សូមអានខគម្ពីរកិច្ចការ ៩៖១-៩]។ ភ្នែកទាំងគូរបស់លោកប៉ុលបានបង្ហាញថា ពួក វាត្រូវស្លាកស្នាម ដោយសារតែពន្លឺនេះសម្រាប់ជីវិតដែលនៅសេសសល់របស់គាត់»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Story of Redemption, page 275, adapted។ ប៉ុន្តែ តើពាក្យពេចន៍របស់លោកប៉ុលចង់មានន័យថា យើងនឹងរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ជាមួយនឹងរូបកាយ ដែលមានស្លាកស្នាមពីការរងទុក្ខនៅក្នុងជីវិតនេះដែរឬទេ (កូរិនថូសទី១ ១៥៖៥០-៥៤)? ទេ មិនមែនដូច្នោះឡើយ។ យើងនឹងមានរូបកាយ ថ្មីមួយដែលគ្មានស្លាកស្នាម។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ខុសពីយើង។ រូបកាយរបស់ព្រះយេស៊ូវ «នឹងបង្ហាញ សញ្ញានៃការឈឺចាប់របស់ទ្រង់ជំនួសយើងនៅលើឈើឆ្កាងនោះជានិច្ច។ ស្លាកស្នាមដែកគោលនៅក្នុង ព្រះហស្តរបស់ទ្រង់នឹងបង្ហាញតម្លៃ ដែលព្រះយេស៊ូវបានលោះសេរីភាពរបស់យើងចេញពីការដាក់ទោសនៃអំពើបាប និងសេចក្តីស្លាប់»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Early Writings, page 179, adapted។ ស្លាកស្នាមរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺជាទីសំគាល់បង្ហាញថា នៅពេលដែលយើងរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញនោះ យើងនឹងគ្មានស្លាកស្នាមណាមួយឡើយ។ ដ្បិតស្លាកស្នាមរបស់យើងនឹងបាត់ជារៀងរហូតតទៅ។
ព្រះយេស៊ូវនៅតែមានស្លាកស្នាមពីឈើឆ្កាងជានិច្ច។ តើស្លាកស្នាមរបស់ទ្រង់នេះបានបង្ហាញយើងយ៉ាងដូចម្តេច អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះយើង? តើស្លាកស្នាមរបស់ទ្រង់នេះបានបង្ហាញយើងយ៉ាងដូចម្តេចដែរ អំពីមូលហេតុដែលព្រះសង្គ្រោះយើងនោះ? តើព្រះបាន «ចំណាយ» ច្រើនប៉ុន្មានដើម្បីសង្គ្រោះយើង?
ថ្ងៃសុក្រ ទី១១ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២២
សិក្សាបន្ថែម
សូមអាន Ellen G. White, “In Joseph’s Tomb,” pages 769-778; “The Lord Is Risen,” pages 779-787; “Why Weepest Thou?”, pages 788-794; “The Walk to Emmaus,” pages 795-801; “Peace Be Unto You,” pages 802-808; in The Desire of Ages។
«ព្រះយេស៊ូវបានបន្លឺវាចាពីឈើឆ្កាងថា៖ `ការស្រេចហើយ’។ មនុស្សស្លាប់បានឮសម្រែករបស់ព្រះយេស៊ូវ។ សម្រែករបស់ព្រះយេស៊ូវបានចូលទៅក្នុងផ្នូរ។ សំឡេងរបស់ទ្រង់បានហៅមនុស្សស្លាប់នៅទីនោះអោយរស់ឡើងវិញ។ ហេតុការណ៍ដដែលនេះនឹងកើតឡើង នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកវិញជាលើកទី២។ សំឡេងរបស់ព្រះយេស៊ូវនឹងឮចេញពីស្ថានសួគ៌មក។ សំឡេងរបស់ទ្រង់នឹងចូលទៅបើកផ្នូរ។ អ្នកស្លាប់នៅក្នុងព្រះយេស៊ូវនឹងរស់ឡើងវិញ។ ពួកគេនឹងចេញពីផ្នូររបស់ពួកគេ។ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញនោះ ផ្នូរមួយចំនួនតូចបានបើកចំហឡើង។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងត្រឡប់មកវិញនោះ អ្នកស្លាប់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទទាំងអស់នឹងឮសំឡេងព្រះយេស៊ូវ។ បន្ទាប់ មកពួកគេនឹងចេញពីផ្នូររបស់ពួកគេជាមួយនឹងជីវិតអស់កល្ប។ អំណាចដដែលដែលបានប្រោសព្រះយេស៊ូវពីស្លាប់ឡើងវិញនោះ ព្រមទាំងបានដាស់ពួកជំនុំរបស់ទ្រង់ពីស្លាប់ឡើងវិញផងដែរ។ បន្ទាប់មក ព្រះនឹងលើកតម្កើងព្រះយេស៊ូវ និងពួកជំនុំរបស់ទ្រង់ពីលើពួកមេដឹកនាំ ពួកទេវតាអាក្រក់ និងឈ្មោះទាំងអស់ដែលគេបានស្គាល់។ ព្រះ និងពួកជំនុំរបស់ទ្រង់នឹងត្រូវលើកតម្កើងនៅលើផែនដីនេះ ហើយនិងផែនដីថ្មីផងដែរ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Desire of Ages, page 787, adapted។
សំនួរពិភាក្សា៖
- «ការស្រេចហើយ» (យ៉ូហាន ១៩៖៣០) បន្ទាប់មក «ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ» (ម៉ាថាយ ២៨៖ ៦) គឺជាសម្រង់មតិ២ឃ្លាដែលមានឥទ្ធិពលជាទីបំផុតនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃមនុស្សលោក។ តើពាក្យទាំងនេះបានជួយអោយយល់អំពីផែនការរបស់ព្រះដោយរបៀបណា?
- ជាដំបូង ពួកសម្តេចសង្ឃចង់អោយពួកទាហានយាមផ្នូរព្រះយេស៊ូវ។ ពួកគេចង់អោយប្រាកដថា ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវមិនបានលួចសពរបស់ព្រះយេស៊ូវនោះឡើយ។ ក្រោយមក ពួកសម្តេចសង្ឃបានយកប្រាក់ជាច្រើនទៅសូកដល់ពួកទាហាន ដោយនិយាយថា ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវបានលួចសពទ្រង់ហើយ។ តើរឿងនេះបានជួយអោយយើងយល់ថា ព្រះពិតជាបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញនោះដោយរបៀបណា? តើហេតុអ្វីបានជាផ្នូរទទេរបស់ព្រះយេស៊ូវសំខាន់ម្ល៉េះចំពោះពួកគ្រីស្ទាន?
រឿងខ្លី
ការទទួលយកព្រះបន្ទូល វគ្គ១
បន្ទាប់ពីនាងអ៊ូឡាឡៃ រ៉ាស៊ីដ (Eulalia Rashid) បានអស់ស្រាបៀរផឹក នាងក៏ចេញទៅរក ហាង ដើម្បីនឹងទិញបន្ថែមទៀតនៅលើកោះម៉ារៀណាខាងជើង (Nothern Mariana) ដែលជាសម្បត្តិរួមរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក នៅក្នុងមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិក។ ពេលនោះគឺជាល្ងាចឆ្លងចូលថ្ងៃបុណ្យណូអែល។ នាងមានអារម្មណ៍ឯកោ ហើយក៏គ្មានអ្នកណាជប់លៀងឆ្លងពិធីបុណ្យនេះជាមួយនឹងនាងនោះដែរ។ នាងដែលជាអ្នកសេពគ្រឿងស្រវឹងអស់រយៈពេល៣៧ឆ្នាំមកហើយនោះ បានបោះបង់កូនទាំង៤ និងចៅទាំង១៣នាក់របស់នាងចោល។ នាងក៏មានជំងឺមហារីកពោះវៀនផងដែរ។ ខណៈដែលនាងអ៊ូឡាឡៃកំពុងតែដើរនោះ នាងបានប្រទះឃើញកូនប្រអប់ឈើតូចនៅលើដី តាមដងផ្លូវដ៏ងងឹតសូន្យសុងមួយ។ នាងបានរើសវាឡើង ហើយអង្រួនវា ដោយគិតថា នឹងមានប្រាក់ខ្លះនៅក្នុងនោះ។ នៅក្នុងនោះមានកាក់មួយមែន រួចនាងក៏បានដាក់ប្រអប់នោះនៅក្នុងហោប៉ៅរបស់នាង។ ប៉ុន្មាននាទីក្រោយមក ដោយឈរនៅក្រោមពន្លឺហាង នាងបានទាញប្រអប់ចេញពីហោប៉ៅ នាងបានឃើញពាក្យសរសេរនៅលើប្រអប់នោះថា «ព្រះបន្ទូលនៃទ្រង់ជាចង្កៀងដល់ជើងទូលបង្គំ ហើយជាពន្លឺបំភ្លឺផ្លូវទូលបង្គំផង» (ទំនុកដំកើង ១១៩៖ ១០៥)។
នៅព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ដែលជាថ្ងៃបុណ្យណូអែលនោះ នាងអ៊ូឡាឡៃបានអានព្រះបន្ទូលនៅលើប្រអប់នោះម្តងហើយម្តងទៀត។ តើ «ពាក្យ» នេះមានន័យយ៉ាងមិចទៅ? តើពាក្យថា «ព្រះបន្ទូលនៃទ្រង់ ជាចង្កៀងដល់ជើងទូលបង្គំ» មានន័យមិចទៅ? នាងបានឆ្ងល់នៅក្នុងចិត្ត។ នាងអ៊ូឡាឡៃមានជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវ ប៉ុន្តែ នាងមិនដែលមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងទ្រង់នោះទេ។ ឥឡូវនេះ នាងបានព្យាយាមបកប្រែខគម្ពីរទំនុកដំកើង១១៩៖១០៥ ជាភាសាតូម៉ូរ៉ូ (Tomoro) និងភាសាប៉ាឡូ (Palau) ដែលជាភាសាដើមរបស់នាង។ នាងបានស្វែងរកខនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសម្រាយជាច្រើន។ នាងបានអានព្រះគម្ពីរទាំងមូល ប៉ុន្តែ នាងនៅតែមិនយល់អំពីពាក្យនេះដដែល។ នាងបានគិតថា នាងអាចរកឃើញ នូវការបកស្រាយមួយចេញពីកន្លែងណាមួយបាន។ ថ្ងៃមួយនាងបានបើកអានខគម្ពីរយ៉ូហាន ១៖១ ដែលបានសំដែងថា «កាលដើមដំបូងមានព្រះបន្ទូល ព្រះបន្ទូលក៏គង់នៅជាមួយនឹងព្រះ ហើយព្រះបន្ទូលនោះឯងជាព្រះ»។ នាងបានភ្លឺភ្នែកឡើងដោយក្តីអំណរ។ នាងក៏អានបន្តទៅទៀតថា «ព្រះបន្ទូលក៏ត្រឡប់ជាសាច់ឈាម ហើយបានស្នាក់នៅជាមួយនឹងយើងរាល់គ្នា»។ នាងបានយល់ឃើញថា ត្រង់នេះហើយជាចម្លើយ។ ព្រះបន្ទូលគឺជាព្រះយេស៊ូវ។ ហើយព្រះយេស៊ូវគឺជាចង្កៀងដល់ជើងទូលបង្គំុ។
ឥឡូវនេះ នាងចាប់ផ្តើមចូលចិត្តអានព្រះគម្ពីរ។ នាងបានបន្តអាន និងចាប់ផ្ដើមអធិស្ឋានជាប្រចាំ។ នៅពេលដែលនាងអានព្រះគម្ពីរ និងអធិស្ឋាននោះ ជីវិតរបស់នាងបានផ្លាស់ប្តូរទៅ។ នាងបានអាននៅក្នុងបទគម្ពីរនិក្ខមនំ២០ថា ព្រះបានញែកថ្ងៃទីប្រាំពីរជាថ្ងៃសប្បាតហ៍ បន្ទាប់មក នាងបានចាប់ផ្ដើមរក្សាថ្ងៃសប្បាតហ៍នៅក្នុងផ្ទះរបស់នាង។ នាងបានអានអំពីអាហារស្អាត និងអាហារមិនស្អាតនៅក្នុងបទគម្ពីរលេវីវិន័យ១១ បន្ទាប់មក នាងបានកែរបបអាហាររបស់នាង។ នៅពេលដែលនាងឃើញថា ព្រះបានប្រទានរបបអាហារផ្អែកទៅលើរុក្ខជាតិនោះ នាងបានធ្វើសួនមួយដែលមានដំឡូងជ្វា ស្ពៃណាច (Spinach) សណ្តែក ត្រប់វែង ប៉េងប៉ោះ ដំឡូងមី ល្ហុង ស្វាយ ក្រូចឆ្មា ស្រកានាគ ទៀបបារាំង មន (mulberries) និងផ្លែដូងជាដើម។ គ្រួសាររបស់នាងមិនដឹងថា មានរឿងអ្វីកើតឡើងចំពោះនាងនោះទេ។ ពួកគេមានការភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង ដែលឃើញនាងឈប់ផឹកស្រា។ នាងបានប្រាប់ពួកគេថា នៅថ្ងៃមួយ នាងបានតាំងចិត្តថា នាងនឹងឈប់ផឹកស្រា នៅពេលនោះព្រះយេស៊ូវបានដកហូតភាពញៀនគ្រឿងស្រវឹងរបស់នាងចេញនៅក្នុងមួយប៉ព្រិចភ្នែកប៉ុណ្ណោះ។ នាងអ៊ូឡាឡៃមិនដឹងថា នាងបានក្លាយទៅជាបេសកជនម្នាក់ដល់គ្រួសារនាងតាមរយៈគំរូរបស់នាងនោះឡើយ។
អំណានដង្វាយប្រចាំសប្តាហ៍
តង្វាយនៃការលះបង់ប្រចាំឆ្នាំ
តើលោកអ្នកនឹងលះបង់អ្វីខ្លះ សម្រាប់បេសកកម្មបម្រីព្រះនេះ?
អ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវនៃអង្គការគ្លូបលមិសិនគឺជាវីរជននៃបេសកកម្មអាត់វេនទីស្ទ។ សព្វថ្ងៃនេះ នៅជំុវិញពិភពលោក មានអ្នកបម្រើព្រះរាប់រយនាក់បានចូលទៅក្នុងតំបន់ហាមឃាត់ ក្រុមរបស់ពួកគាត់ បានចាប់ផ្តើមបង្កើតសមាជិកនៃពួកជំនុំអាត់វេនទីស្ទថ្មីៗនៅទីនោះ។ កន្លែងជាច្រើន ដែលពួកគាត់បានបម្រើការនោះ សុទ្ធតែជាព្រះវិហារដែលមិនធ្លាប់ជោគជ័យពីមុនមកទាល់តែសោះ ប៉ុន្តែ គ្មានអ្នកណាម្នាក់បានប្រាប់អ្នកត្រួសត្រាយទាំងនេះថា ពួកគាត់មិនអាចធ្វើកិច្ចការនេះបានឡើយ។ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានចូលទៅរស់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សនៅក្នុងតំបន់ទាំងនេះ បន្ទាប់មក ពួកគាត់បានអនុវត្តនូវព័ន្ធកិច្ចនៃវិធីសាស្ត្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅទីនោះ។ ពួកគាត់បានចូលរួមជាមួយនឹងអ្នកស្រុកតាមរបៀបផ្សេងៗគ្នាដូចជា៖ ចុះទៅតាមវាលស្រែ និងលេងបាល់ទាត់ជាមួយក្មេងៗនៅក្នុងទីក្រុងជាដើម។ ពួកគាត់បានបង្ហាញសេចក្តីអាណិតអាសូរ ព្រមទាំងផ្តត់ផ្គង់តម្រូវការតាមវិធីជាក់ស្តែងផ្សេងៗផងដែរ។ បន្ទាប់មក ពួកគាត់បានដណ្តើមយកទំនុកចិត្តពីអ្នកស្រុកទាំងនោះ ហើយក៏បានសូមអោយពួកគេដើរតាមព្រះយេស៊ូវផងដែរ។ អ្នកត្រួសត្រាយទាំងនេះបានបន្ទាបខ្លួន ដូចជាព្រះយេស៊ូវបានធ្វើនៅក្នុងសហគមន៍របស់ទ្រង់យ៉ាងដូច្នោះដែរ។ ពួកគាត់លះបង់ពេលវេលា និងការខំប្រឹងប្រែងរបស់ពួកគាត់ ដើម្បីនឹងរស់នៅយ៉ាងសាមញ្ញបំផុត ហើយក៏បាននាំអ្នកដទៃអោយមានចំណងមេត្រីជាមួយព្រះផងដែរ។
សេចក្តីអំពាវនាវ៖
តាមប្រវត្តិសាស្ត្រ តង្វាយប្រចាំឆ្នាំនឹងត្រូវលើកនៅចុងសប្តាហ៍នៃការអធិស្ឋាន ហើយតង្វាយនេះទៀតសោត គឺជាឱកាសមួយ ដើម្បីអោយយើងលះបង់សម្រាប់បេសកកម្មបម្រីព្រះ។ ហេតុដូច្នេះ សូមសមាជិកទាំងអស់គ្នាដាក់ថ្វាយ ដោយក្តីសប្បុរសចំពោះតង្វាយដ៏សំខាន់នេះផង។
សេចក្តីអធិដ្ឋាន៖
ឱព្រះអម្ចាស់អើយ សូមទ្រង់ជួយអោយទូលបង្គំលះបង់នូវអ្វីមួយ ដែលមិនចាំបាច់សម្រាប់ទូលបង្គំ ព្រមទាំងជួយអោយទូលបង្គំថ្វាយរបស់ដ៏មានតម្លៃចេញពីរបស់មិនត្រូវការចាំបាច់ទាំងនោះទុកជាតង្វាយនៃការលះបង់ប្រចាំឆ្នាំផងចុះ។
